Змоликас

Σμόλικας

Γενικές πληροφορίες:

Χώρα: Ελλάδα

Ύψος: 2637 μέτρα

Οροσειρά: Πίνδος

Περιφέρειες: Ήπειρος και Δυτικής Μακεδονίας

Ο γίγαντας Σμόλικας, ένα από τα πιο αγαπημένα βουνά των περιπατητών, διακρίνεται για τα πυκνά του δάση, τις πολλές πηγές και τα εντυπωσιακά αλπικά τοπία με τις κορυφές, τα λιβάδια και τις όμορφες δρακόλιμνες. Πρόκειται για έναν μεγάλο ορεινό όγκο της Βόρειας Πίνδου που το μεγαλύτερο μέρος του απλώνεται στα βόρεια του νομού Ιωαννίνων, ενώ ένα μικρό τμήμα μπαίνει και στον νομό Γρεβενών. Στα ανατολικά του ο Σμόλικας ενώνεται με την Βασιλίτσα μέσω της κοιλάδας της Βάλια Κίρνα, στα βόρεια του βουνού κυλάει ο ποταμός Σαραντάπορος που τον χωρίζει από τον Γράμμο, στα νότια ο Αώος ποταμός και η χαράδρα του αποτελούν το σύνορο του βουνού με την Τύμφη και στα δυτικά του καταλήγει ήρεμα στους δασωμένους λόφους και στην πεδιάδα της Κόνιτσας. Ο Σμόλικας είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και χαρακτηρίζεται από ένα κωνικό σχήμα και μια κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά.

Ο Κερασοβίτικος ποταμός χωρίζει το βουνό στο κεντρικό νότιο τμήμα και στο βόρειο τμήμα που διακρίνεται από χαμηλότερες κορυφές. Με ψηλότερη κορυφή την Ομώνυμη ή Γέρος ή Σμόλιγκας στα 2.631 μέτρα, ο Σμόλικας μοιάζει να αγγίζει τον ουρανό καθώς 14 κορυφές του ξεπερνάνε τα 2.000 μέτρα. Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι η Μόσια (2.560 μ.), ο Λαιμός (2.542 μ.), το Κούτσουρο (2.318 μ.), ο Καπετάν Τσεκούρας (2.253 μ.), το Βούζι (2.239 μ.), ο Αλογότοπος (2.230 μ.), η Μισόραχη (2.217 μ.), το Παλιοστρούγγι (2.221 μ.), η Νταλιάπολη (2.077 μ.), η Πέτρα Γκαγκαράντζα (2.045 μ.), η Σμιλιάνα (2.014 μ.), η Κίρκορη (1.860μ.), το Ταμπούρι (1.878 μ.) και ο Κλέφτης (1.846 μ.). Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ψηλότερων κορυφών αποτελεί η δρακόλιμνη του Σμόλικα στα 2.160 μέτρα, η δεύτερη σε μέγεθος στην Ελλάδα, ενώ κάτω από την κορυφή της Μόσιας βρίσκεται και μια δεύτερη αλπική λίμνη. Στα ανατολικά του βουνού βρίσκεται η άγρια, δασωμένη κοιλάδα Βάλια Κίρνα, που στα βλάχικα μεταφράζεται ως «κοιλάδα των δαιμόνων» και στα βόρεια των ψηλότερων κορυφών δεσπόζει ο Βαθύλακος, ένα μεγάλο αμφιθεατρικό βύθισμα με έναν εντυπωσιακό καταρράκτη. Τα πετρώματα του Σμόλικα είναι κυρίως σερπεντινικά και λιγότερο ασβεστολιθικά και σε συνδυασμό με τις μεγάλες κλίσεις του βουνού δημιουργούν δεκάδες πηγές, ρέματα και μικρά ποτάμια. Το βουνό είναι σχεδόν όλο ενταγμένο στο δικτύο Natura 2000 (19.975 εκτάρια) και από το 2005 αποτελεί μέρος του διευρυμένου Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου. Στο μεγαλύτερο μέρος του βουνού απουσιάζει το οδικό δίκτυο και η ανθρώπινη όχληση είναι μηδαμινή. Έτσι εδώ βρίσκει καταφύγιο μία τεράστια βιοποικιλότητα που για να την συναντήσει κανείς θα πρέπει να περπατήσει χιλιόμετρα στα πυκνά δάση και στα αλπικά λιβάδια του βουνού.

Στα χαμηλά υψόμετρα και μέχρι τα 1.000 μέτρα, ο Σμόλικας καλύπτεται από δάση φυλλοβόλων που αποτελούνται κυρίως από διάφορα είδη βελανιδιών με «μπαλώματα» από γάβρους, σορβιές, σφενδάμια, φουντουκιές, φλαμουριές, κ.ά. Από τα 1.000 μέχρι τα 1.700 αναπτύσσονται μεγάλα δάση από μαύρη πεύκη και μικρότερα δάση από οξιές και μακεδονικά έλατα. Μετά τα 1.700 μέτρα εμφανίζονται τα μεγαλόπρεπα ρόμπολα και από τα 2.000 μέτρα ξεκινάει η αλπική βλάστηση με τα εκτεταμένα λιβάδια. Η χλωρίδα του βουνού δεν είναι τόσο πλούσια όσο άλλων ορεινών όγκων της χώρας μας αλλά αποτελείται από σπάνια είδη που αποτελούν μαγνήτη για τους βοτανολόγους. Τα πιο σημαντικά είδη φυτών του Σμόλικα είναι τα ενδημικά του βουνού Aubrieta glabrescens, Centaurea ptarmicoides, Cerastium smolikanum, Crepis merxmuelleri, Galium ophioliticum και Taraxacum nudum. Σημαντικά είδη του βουνού είναι επίσης το Botrychium simplex, το Alyssum smolikanum, η ορχιδέα Dactylorhiza baumanniana subsp smolikana, η φριτιλάρια Fritillaria epirotica, η Bornmuellera tymphaea, η Bornmuellera baldaccii, η Noccaea epirota, το Dichoropetalum stridii, οι σιληνές Silene haussknechtii και Silene parnassica subsp pindicola, οι καμπανούλες Campanula hawkinsiana και Campanula tymphaea, η Aquilegia vulgaris, το Aconogonon alpinum, τα αγριογαρύφαλλα Dianthus haematocalyx subsp pindicola και Dianthus sylvestris subsp sylvestris, η Pinguicula balcanica, η Potentilla aurea subsp chrysocraspeda, η Daphne blagayana, το Haplophyllum boissieranum και ο Trollius europaeus.

Άλλα ενδιαφέροντα είδη του Σμόλικα είναι η Armeria canescens, ο Leptoplax emarginata, η Pinguicula crystallina subs. hirtiflora, ο Rhynchocorys elephas, η Alkanna pindicola, το Anthericum liliago, η Arenaria conferta subsp serpentini, η Gentianella bulgarica, η Gentiana lutea, ο Narcissus poeticus subsp radiiflorus, η Parnassia palustris, η Pedicularis graeca, η Tulipa australis, η Alchemilla straminea, η φτέρη Gymnocarpium dryopteris, η Stellaria montana, το Asyneuma pichleri, οι καμπανούλες Campanula radicosa και Campanula persicifolia, η Pedicularis olympica, ο κρίνος Lilium chalcedonicum, η Scabiosa tenuis και οι βιόλες Viola albanica, Viola dukadjinica και Viola epirota. Στο βουνό υπάρχουν και πολλά είδη ορχιδεών ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι Epipactis palustris, Corallorhiza trifida, Platanthera bifolia, Neottia ovata, Neottia nidus-avis, Gumnadenia frivaldii, Gumnadenia conopsea και Dactylorhiza kalopissi.

Η ορνιθοπανίδα αποτελείται από 120 είδη, τα οποία βρίσκουν προστασία στα τεράστια δάση και στα αλπικά του βουνού. Σον Σμόλικα ζούνε ακόμα όρνια, ενώ από τα αρπακτικά ξεχωρίζουν οι μεγαλόπρεποι χρυσαετοί, οι γερακαετοί, οι φιδαετοί, οι σφηκιάρηδες, οι γερακίνες, οι πετρίτες, τα ξεφτέρια, τα διπλοσάινα και τα βραχοκιρκίνεζα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια στην περιοχή ζούσανε ασπροπάρηδες αλλά πλέον έχουν μάλλον εκλείψει. Από τα νυχτόβια αρπακτικά εδώ ζούνε μπούφοι, χουχουριστές, κουκουβάγιες, ενώ υπάρχουν και αναφορές για σπάνιους αιγωλιούς. Στα δάση ζούνε διάφορα είδη από δρυοκολάπτες, όπως ο μαύρος, ο πράσινος, ο σταχτής, ο λευκονώτης, ο μεσαίος και ο βαλκανικός. Στα αλπικά του βουνού ζούνε πολλά ακριβοθώρητα είδη, όπως η χιονάδα, ο πυρροκότσυφας, ο χιονόστρουθος, ο χιονοψάλτης, το βλαχοτσίχλονο, ο χιονοκότσυφας και ο τοιχοδρόμος. Άλλα είδη του βουνού είναι η πετροπέρδικα, η φάσσα, το γιδοβύζι, η δεντροσταρήθρα, η σταχτοσουσουράδα, ο νεροκότσυφας, ο θαμνοψάλτης, ο τρυποφράχτης, ο καρβουνιάρης, ο καστανολαίμης, ο σταχτοπετρόκλης, η τσίχλα, η γερακότσιχλα, ο πυρροβασιλίσκος, ο δρυομυγοχάφτης, ο σπάνιος νανομυγοχάφτης, η ελατοπαπαδίτσα, η λοφιοπαπαδίτσα, ο δεντροτσοπανάκος, ο αετομάχος, η κίσσα, η κιτρινοκαλιακούδα, ο κόρακας, το φανέτο, ο πύρρουλας, ο κοκκοθραύστης, ο σταυρομύτης και το βουνοτσίχλονο.

Από τα αμβίβια στις δύο απλικές λίμνες ζούνε πολλοί αλπικοί τρίτωνες, ενώ πιο χαμηλά απαντώνται μακεδονικοί τρίτωνες, σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, γραικοβάτραχοι και σβελτοβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει κοντά στα 15 είδη από τα οποία ξεχωρίζουν οι μεσογειακές χελώνες, τα κονάκια, οι σαύρες της Ρούμελης, οι τρανόσαυρες, οι πρασινόσαυρες, οι τοιχογουστέρες, οι σαύρες του Ταύρου, οι στεφανοφόροι, οι λαφιάτες, οι λαφιάτες του Ασκληπιού, τα νερόφιδα, τα σπιτόφιδα και οι οχιές. Ο Σμόλικας είναι ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια της χώρας μας για τα μεγάλα, σπάνια θηλαστικά. Εδώ ζούνε σε υγιείς πληθυσμούς αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, και αγριόγατες. Ένας μικρός πληθυσμός από αγριόγιδα ακόμα ζει στις χαράδρες του βουνού, ενώ η πανίδα των θηλαστικών συμπληρώνεται από αγριόχοιρους, βίδρες, αλεπούδες, ασβούς, δεντροκούναβα, νυφίτσες, σκαντζόχοιρους, λαγούς, σκίουρους, μυωξούς, βουνομυωξούς, κ.ά. Η ιχθυοπανίδα των ορεινών ρεμάτων περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την σπάνια ιονική πέστροφα (Salmo farioides), το ευρωπαϊκό τσιρωνάκι (Alburnoides bipunctatus), το χέλι (Anguilla anguilla), και τον σπάνιο πινδοβίνο (Oxynoemacheilus pindus).

Πως θα πάτε

Για να πάτε στον Σμόλικα, διαλέξτε την Κόνιτσα σαν σημείο αφετηρίας των εκδρομών σας. Από την Αθήνα φτάνετε στην Κόνιτσα, μέσω Ρίου-Αντιρρίου (510 χλμ.) ή μέσω Κατάρας (555 χλμ.). Από την Θεσσαλονίκη μέσω Εγνατίας και Εθνικής Οδού Κοζάνης-Ιωαννίνων η απόσταση είναι 295 χλμ. Πέρα από την Κόνιτσα υπάρχουν και άλλα όμορφα χωριά γύρω από το βουνό με καταλύματα, όπως η Σαμαρίνα και το Κεράσοβο. Προετοιμαστείτε για αρκετό και απολαυστικό περπάτημα.

Ссылка на источник

Змоликас

Основная информация:

Страна: Греция
Высота: 2637 метров
Горный хребет: Пинд
Регионы: Эпир и Западная Македония

Гигантский Змоликас, одна из самых любимых гор любителей пеших прогулок, отличается своими густыми лесами, множеством источников и впечатляющими альпийскими пейзажами с вершинами, лугами и прекрасными драконьими озерами. Это большой массив Северного Пиндоса, большая часть которого простирается к северу от префектуры Янина, в то время как небольшая часть входит в префектуру Гревена. На востоке Змоликас соединяется с Василицей через долину Валия Кирна, к северу от горы протекает река Сарантапорос, которая отделяет её от Грамоса, на юге река Аос и ее ущелье образуют границу горы с Тимфи, а на западе она спокойно заканчивается в лесистых холмах и горах равнины Коница. Змоликас является второй по высоте горой в Греции и характеризуется правильной формой и направлением с запада на Восток.

Река Керасовитикос делит гору на центральную южную часть и северную часть, отличающуюся более низкими вершинами. С самой высокой вершиной Хомоними, или Герос, или Змоликас, высотой 2631 метр, Змоликас, кажется, касается неба, поскольку 14 его пиков превышают 2000 метров. Наиболее важным из них является Мосия (2560 м.), Лемос (2,542 м.), Куцуро (2318 м.), Капитан Цекурас (2,253 м.), Вузи (2239 м.), Алоготопос (2230 м.), Мисора (2217 м.), Палиоструги (2221 м.), Далиаполис (2077 м.), Петра Гагаранца (2,045 м.), Смилиана (2 014 м.), Киркорис (1860 м.), Тамбури (1878 м.) и Клефтис (1846 м.). Особенностью самых высоких пиков является драконье озеро Смолика высотой 2160 метров, второе по величине в Греции, а ниже пика Мосия находится второе альпийское озеро. К востоку от горы лежит дикая лесистая долина Валия Кирна, что переводится как «долина демонов» на влахском, а к северу от самых высоких вершин возвышается Ватилакос — большая амфитеатральная впадина с впечатляющим водопадом. Скалы Змоликаса в основном извилистые и менее известковые и в сочетании с большими склонами горы создают десятки источников, ручьев и небольших рек. Гора почти вся включена в сеть Natura 2000 (19,975 га), а с 2005 года она является частью расширенного национального парка Северный Пиндос. На большей части гор нет дорожной сети, и человеческое вмешательство минимально. Так что здесь находит приют огромное биоразнообразие, и чтобы встретиться с ним, нужно пройти километры по густым лесам и альпийским лугам горы.

На малых высотах и до 1000 метров Смоликас покрыт лиственными лесами, состоящими в основном из различных пород дубов с «пятнами» граба, рябины, клена, фундука, липы и т.д. От 1.000 до 1.700 произрастают большие леса из черной сосны и небольшие леса из бука и македонской ели. Через 1700 метров появляется великолепная Робола, а с 2000 метров начинается альпийская растительность с обширными лугами. Флора горы не так богата, как другие горные хребты нашей страны, но состоит из редких видов, которые притягивают ботаников. Наиболее важными видами растений смолики являются горные эндемики Aubrieta glabrescens, Centaurea ptarmicoides, Cerastium smolikanum, Crepis merxmuelleri, Galium ophioliticum и Taraxacum nudum. Важными видами горы также являются Botrychium simplex, Alyssum smolikanum, орхидея dactylorhiza baumanniana subsp. smolikana, Fritillaria Fritillaria epirotica, Bornmuellera tymphaea, Bornmuellera baldaccii, Noccaea epirota, Dichoropetalum stridii, Silene Silene haussknechtii и Silene Parnassica subsp. pindicola, Campanula Campanula hawkinsiana и Campanula tymphaea, η Aquilegia vulgaris, το Aconogonon alpinum, серна Диантус гематокаликс подвид pindicola и dianthus sylvestris подвид sylvestris, pinguicula balcanica, Potentilla aurea subsp chrysocraspeda, Daphne blagayana, Haplophyllum boissieranum и Trollius europaeus.

Другими интересными видами смолики являются Armeria canescens, Leptoplax emarginata, Pinguicula crystallina subs. hirtiflora, Rhynchocorys elephas, Alkanna pindicola, Anthericum liliago, Arenaria conferenta subsp. serpentini, Gentianella bulgarica, Gentiana lutea, Narcissus poeticus subsp. radiiflorus, Parnassia palustris, Pedicularis graeca, Tulipa australis, Alchemilla straminea, Папоротник гимнокарпий Dryopteris, stellaria Montana, Asyneuma Pichleri, Колокольчик радикозный и колокольчик персиковый , Pedicularis Olympica, Лилия Lilium халцедоникум, скабиоза тенуис и Виола, Виола Альбаника, Виола Дукаджиника и Виола эпирота. На горе также произрастает множество видов орхидей, среди которых выделяются Epipactis palustris, Corallorhiza trifida, Platanthera bifolia, Neotia ovata, Neotia nidus-avis, Gumnadenia frivaldii, Gumnadenia conopsea и Dactylorhiza kalopissi.

Орнитофауна состоит из 120 видов, которые находят защиту в обширных лесах и горных Альпах. На Змоликасе всё ещё живут стервятники, в то время как среди хищников выделяются величественные беркуты, Соколы, змеиные орлы, осы, веретеницы, сапсаны, лоси, двугрудые и скалистогрудые. Еще несколько лет назад в этом районе обитали египетские стервятники, но сейчас они, вероятно, вымерли. Из ночных хищников здесь обитают буйволы, удоды, совы, в то время как есть сообщения о редких козах. В лесах обитают различные виды дятлов, такие как чёрный, зелёный, ясеневый, белокрылый, средний и балканский. В альпийских районах гор обитают многие редкие виды, такие как снежный сорокопут, пиррокоцифа, снежный страус, снежная трясогузка, сорокопут, снежный сорокопут и судак. Другими горными видами являются буревестник, вяхирь, козёл, древесный скворец, серая камышевка, оляпка, лесная завирушка, крапивник, сорокопут, воробей, пепельный буревестник, трясогузка, ястреб, малая камышевка, лесная мухоловка, редкая мухоловка-пеструшка, лосиный воробей, хохлатый воробей, дятел, филин, сорока, клушица, ворона, галка, снегирь, кедровка , клест и горная овсянка.

Что касается амфибий, то в двух простых озерах обитает много альпийских тритонов, а ниже – македонские тритоны, саламандры, желтые колючие лягушки, жабы, зеленые жабы, греческие лягушки и быстрые лягушки. Герпетофауна включает около 15 видов, из которых выделяются средиземноморские черепахи, веретеницы, ящерицы Румели, транозавры, празинозавры, валлогустеры, ящерицы Быка, стефанофоры, лафиаты, лафиаты Асклепия, водяные змеи, спитофиды и гадюки. Змоликас — одно из самых важных убежищ в нашей стране для крупных редких млекопитающих. Здесь в здоровых популяциях живут медведи, волки, косули и дикие кошки. Небольшая популяция диких коз всё ещё обитает в ущельях горы, в то время как фауна млекопитающих дополняется дикими кабанами, выдрами, лисами, барсуками, глухарями, ласками, ежами, зайцами, белками, грызунами, рябчиками и т.д. Ихтиофауна горных ручьев включает, среди прочего, редкую ионическую форель (Salmo farioides), быстрянку (Alburnoides bipunctatus), угря (Anguilla anguilla) и редкого пиндуса (Oxynoemacheilus pindus).

Как туда добраться

Чтобы отправиться на Змоликас, выберите город Коница в качестве отправной точки ваших экскурсий. Из Афин вы доберетесь до Коницы через Рио-Антирио (510 км.) или через порт (555 км). От Салоник через Эгнатию и Национальную дорогу Козани-Янина расстояние составляет 295 км. За пределами Коницы есть другие красивые деревни вокруг горы с жильем, такие как Самарина и Керасово. Приготовьтесь к долгой и приятной прогулке.

Автор перевода: Алексей