Ахерон

Ο ποταμός Αχέροντας (Αχέρων)

Γενικές πληροφορίες:

Χώρες: Ελλάδα, Βουλγαρία

Μήκος: 52 χλμ.

Πηγές: όρος Τόμαρος στο Νομό Ιωαννίνων

Εκβολές: Ιόνιο Πέλαγος, στο χωριό Αμμουδιά του Νομού Πρεβέζης

Περιφέρεια: Ηπείρου

Ο αρχαίος ποταμός της θλίψης και του θρήνου, ο μυθικός Αχέρων, είναι στην πραγματικότητα μια πηγή ζωής για τα πλάσματα της φύσης στη Δυτική Ήπειρο, δημιουργώντας στο διάβα του ένα πλήθος από διαφορετικούς βιοτόπους, υψηλής οικολογικής και αισθητικής αξίας. Ο ποταμός έχει μήκος περίπου 60 χλμ. και διασχίζει τα σύνορα των νομών Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρέβεζας, με το μεγαλύτερο μήκος του να βρίσκεται στο νομό Πρέβεζας. Ο Αχέροντας έχει πολλές πηγές με τις κύριες να βρίσκονται στα δυτικά του όρους Τόμαρος στο νομό Ιωαννίνων. Άλλες πηγές που συμβάλλουν στη δημιουργία του ποταμού έρχονται από τα όρη Σουλίου, τα όρη Παραμυθιάς και από τις πηγές που βρίσκονται στο χωριό Βουβοπόταμος, στο μέσο της διαδρομής του, και έχουν καθιερωθεί ως «Πηγές του Αχέροντα». Οι κύριοι παραπόταμοι του Αχέροντα είναι ο Κάκαβας, ο Κωκκυτός, ο Βωβός και ο Ντάλας. Το ποτάμι κινείται από τα βορειοανατολικά προς τα νοτιοδυτικά με τον βασικό του ρου να ξεκινάει κοντά στο χωριό Πλατυστάφυλο. Στη συνέχεια ο ποταμός ρέει μέσα σε μια κοιλάδα με την ονομασία «Λάκκα Σούλι», έως τη γέφυρα του χωριού Σεριζιανά. Από εκεί ξεκινάει η διάσημη Χαράδρα του Αχέροντα, μήκους 9 χλμ., το πλέον επικίνδυνο και μυστηριακό τμήμα του Αχέροντα ποταμού, το οποίο έχει συνδεθεί από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα με τις «Πύλες του Άδη». Μέσα στη χαράδρα ο ποταμός γίνεται ορμητικός περνώντας από κάθετα βράχια ύψους 100 μέτρων, δημιουργώντας ένα σύστημα από λίμνες, καταβόθρες, νερόλακκους και μικρούς καταρράκτες. Η χαράδρα τελειώνει στο χωριό Γλυκή, όπου ο ποταμός εισέρχεται στην πεδιάδα του Φαναρίου, εκεί που μέχρι το 1960 βρισκόταν η μεγάλη Αχερουσία λίμνη που αποστραγγίστηκε. Λίγα χιλιόμετρα μετά ο Αχέροντας εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος, κοντά στο χωριό Αμμουδιά, όπου σχηματίζει δύο μεγάλους υδροβιότοπους, τα έλη Σπλάντζας (Αμμουδιάς) στα βόρεια και Βαλανιδορράχης στα νότια.

Ο Αχέροντας ήταν γνωστός και ως Μαυροπόταμος, Φαναριώτικος και Καμαριώτικος. Η αρχαία ονομασία του ποταμού που έχει διατηρηθεί μέχρι τις μέρες μας, προέρχεται από τη λέξη «άχος» που σημαίνει θλίψη αναφερόμενη στη θλίψη του θανάτου. Μια άλλη άποψη λέει ότι προέρχεται από την αρχαία λέξη «αχός» που σημαίνει βουή και το ρήμα «ρέω». Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέροντας και η Αχερουσία λίμνη ήταν τα νερά, όπου ο «ψυχοπομπός» Ερμής μετέφερε τις ψυχές των νεκρών, στον Χάροντα και το βασίλειο του Άδη. Οι αρχαίοι παραπόταμοι Πυριφλεγέθων (πύρινος) και Κωκυτός (θρήνος) συνέβαλαν στα νερά του. Κοντά στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμος, βρισκόταν το αρχαίο Νεκρομαντείο του Αχέροντα που σκοπός του ήταν η επικοινωνία των επισκεπτών με τις ψυχές των νεκρών συγγενών τους. Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη λαϊκή παράδοση τα νερά του ποταμού ήταν πικρά καθώς ένα στοιχειό που ζούσε στις πηγές του δηλητηρίαζε τα νερά. Ο Άγιος Δονάτος σκότωσε το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά, έτσι πήρε και το όνομά του το χωριό Γλυκή. Ένας πανέμορφος ποταμός όπου οι υποχθόνιοι μύθοι συναντούν την άγρια φύση.

Η βλάστηση στα ψηλά αποτελείται από πυκνά πλατανόδαση, που σε χαμηλότερα υψόμετρα αρχίζουν να σχηματίζουν μεικτά δάση με ιτιές, σφενδάμια, σκλήθρα, λεύκες, γαύρους, φραξούς, φτελιές, λυγαριές, μελικουκιές, χρυσοξυλιές, αριές, κισσούς και φτέρες ενώ λίγο πιο ψηλά αναπτύσσεται μακία βλάστηση με χαρουπιές, κουμαριές, ασφάκες, σπάρτα, λαδανιές και διάφορους θάμνους. Στις εκβολές σχηματίζονται έλη με βούρλα, καλαμιώνες και βλάστηση με είδη, όπως τα λευκά νούφαρα Nymphaea alba, την κίτρινη ίριδα Iris pseudacorus, τα κρίνα Pancratium maritimum, την Salvinia natans, την Cotula coronopifolia, το Galium intricatum, την Malcolmia graeca bicolor, κ.ά. Σημαντικά φυτά που βγαίνουν κοντά στο ποτάμι είναι η Scabiosa epirota, η Moltkia petraea, η Petrorhagia obcordata epirota, η Lippia nodiflora, το Cerastium brachypelatum pindigenum, η Scutellaria rupestris adenotricha και η Crepis hellenica hellenica. Άλλα είδη είναι το κολχικό Colchicum cupanii, η σιληνή Silene ungeri, το Plumbago europaea, το Biarum tenuifolium, η Asphodeline lutea, ο Petasites hybridus, η Agrimonia eupatoria, η Scabiosa columbaria balcanica και οι ορχιδέες Dactylorhiza saccifera, Anacamptis morio, A. pyramidalis, Neotinea tridentata, Ophrys apifera, O. epirotica και O. oestrifera.

Η ορνιθοπανίδα του Αχέροντα από τα στενά μέχρι και τις εκβολές είναι πολύ πλούσια, αν και δέχεται μεγάλες πιέσεις από το παράνομο κυνήγι. Στις εκβολές συναντάει κανείς πολλούς ερωδιούς, κορμοράνους, βουτηχτάρια, παπιά, γλαρόνια και πολλά ακόμα παρυδάτια πουλιά. Στον ποταμό ζούνε φαλαρίδες, νερόκοτες, σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες, νεροκοτσέλες, νανοβουτηχτάρια, κ.ά. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε κραυγαετοί, ψαραετοί, τσίφτηδες, γερακίνες, φιδαετοί, σφηκιάρηδες, πετρίτες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, δεντρογέρακα, μπούφοι, βαλτόμπουφοι, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Άλλα πουλιά που συναντά κανείς είναι οι λευκοί πελαργοί, οι νεροκότσυφες, οι σταχτοσουσουράδες, τα αηδόνια, οι αλκυόνες, τα ψευταηδόνια, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι δεντροτσοπανάκοι, οι δεντροβάτες, οι λιβαδοκελάδες, οι αιγίθαλοι, οι τρυποφράχτες, τα λούγαρα, οι μεσαίοι δρυοκολάπτες, οι υφάντρες, οι κοκκοθραύστες, τα σιρλοτσίχλονα, τα βουνοτσίχλονα, τα καλαμοτσίχλονα, τα μιλτοχελίδονα, οι μελισσοφάγοι, οι κίσσες, κ.ά.

Τα αμφίβια περιλαμβάνουν κοινούς τρίτωνες, σαλαμάνδρες, κοινούς φρύνους, πρασινόφρυνους, δεντροβάτραχους, λιμνοβάτραχους, γραικοβάτραχους και ηπειρωτικούς βάτραχους. Η ερπετοπανίδα αποτελείται από βαλτοχελώνες, ποταμοχελώνες, μεσογειακές χελώνες, τυφλίτες, σαύρες της Ρούμελης, γουστέρες του Ταύρου, τρανόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαΐτες, λιμνόφιδα, δεντρογαλιές, νερόφιδα, σπιτόφιδα, σαπίτες και οχιές. Από τα θηλαστικά στα ψηλά ζούνε λύκοι, σκίουροι και δασομυωξοί, ενώ σε όλη σχεδόν τη πορεία του απαντώνται βίδρες, αλεπούδες, αγριόχοιροι, ασβοί, κουνάβια, νυφίτσες, δεντρομυωξοί και λαγοί. Συχνά κοντά στις εκβολές του ποταμού εμφανίζονται ρινοδέλφινα και κοινά δελφίνια.

Η ιχθυοπανίδα του Αχέροντα περιλαμβάνει 14 είδη, από τα οποία ξεχωρίζει ο ενδημικός του ποταμού αχερωνογωβιός (Knipowitschia milleri) και ακολουθούν το αγκαθερό (Gasterosteus gymnourus), ο λουρογωβιός (Economidichthys pygmaeus), η λιάρα (Telestes pleurobipunctatus), ο ζαχαριάς (Aphanius fasciatus), ο θεσπρωτικός πελασγός (Pelasgus thesproticus), ο ποταμοκέφαλος της Παμβώτιδας (Squalius pamvoticus) και ο σπάνιος ιονικός ζουρνάς (Valencia letourneuxi).

Πως θα πάτε

Το καλύτερο σημείο για την αφετηρία στις περιηγήσεις σας είναι τα χωριά Γλυκή και Βουβοπόταμος που βρίσκονται περίπου στη μέση της διαδρομής, εκεί που η χαράδρα του ποταμού συναντάει την πεδιάδα. Η περιοχή απέχει 53 χλμ. από τη Πρέβεζα, 320 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη και 410 χλμ. από την ΑΘήνα. Ο Αχέροντας είναι ένας από τους ομορφότερους ποταμούς για εξερεύνηση και θα τον λατρέψετε.

Ссылка на источник

Река Ахерон

Основная информация:

Страны: Греция, Болгария
Длина: 52 км.
Исток: гора Томарос в префектуре Янина
Устье: Ионическое море, в деревне Аммудия в префектуре Превеза
Периферия: Эпир

Древняя река скорби и плача, мифический Ахерон, на самом деле является источником жизни для созданий природы в Западном Эпире, создавая на своем пути множество различных мест обитания, имеющих высокую экологическую и эстетическую ценность. Длина реки составляет около 60 км. и пересекает границы префектур Янина, Теспротия и Превеза, причем наибольшая его протяженность приходится на префектуру Превеза. В Ахероне много источников, главные из которых расположены к западу от горы Томарос в префектуре Янина. Другие источники, способствующие образованию реки, берут начало в горах Соули, в горах Парамифия и из источников, расположенных в деревне Вувопотамос, в середине ее маршрута, и были известны как «источники Ахерона». Основными притоками Ахерона являются Какава, Коккитос, Вовос и Даллас. Река течёт с северо-востока на юго-запад, её основное русло начинается недалеко от деревни Платистафило. Затем река впадает в долину под названием «Лакка Соули», у моста в деревне Серизиана. Оттуда начинается знаменитое ущелье Ахерон длиной 9 км., самая опасная и таинственная часть реки Ахерон, которая с древних времен и по сей день связана с «вратами Аида». Внутри оврага река становится стремительной, проходя через вертикальные скалы высотой 100 метров, создавая систему озер, провалов, колодцев и небольших водопадов. Овраг заканчивается у деревни Глики, где река впадает в равнину Фанари, где до 1960 года находилось большое осушенное озеро Ахерусия. Через несколько километров Ахерон впадает в Ионическое море, недалеко от деревни Аммудия, где образует два больших водно-болотных угодья: болота Спланзас (Аммудия) на севере и Валанидоррачи на юге.

Ахерон был также известен как Мавропотамос, Фанариотикос и Камариотикос. Древнее название реки, сохранившееся до наших дней, происходит от слова «ахос», что означает горе, относящееся к горю смерти. Другое мнение гласит, что оно происходит от древнего слова «ахос», что означает гул, и глагол «течь». В древние времена считалось, что Ахерон и озеро Ахероузия были водами, куда «психопомпос» Гермес переносил души умерших, к Харону и царству Аида. Древние притоки Пирифлегетон (Пиринос) и Кокитос (Ламина) внесли свой вклад в его воды. Недалеко от нынешней деревни Месопотамос находилась древняя некромантия Ахерона, целью которой было общение посетителей с душами их умерших родственников. Согласно более поздней народной традиции, воды реки были горькими, так как гном, живущий у ее истоков, отравил воду. Святой Донат убил гнома, и воды Ахерона стали сладкими — так деревня Глики получила своё название. Прекрасная река, где подземные мифы встречаются с дикой природой.

Растительность на высотах состоит из густых платановых лесов, которые на более низких высотах начинают образовывать смешанные леса с ивами, клёнами, ольхами, тополями, грабами, живыми изгородями, вязами, плетнями, меликукией, золотистыми дубами, ариями, плющом и папоротниками, в то время как немного выше растёт Макия с рожковыми деревьями, арбутус, асфакия, спарта, ладани и различные кустарники. В устье образуются болота с камышом, камышом и растительностью с такими видами, как белые кувшинки Nymphaea alba, желтый ирис Iris pseudacorus, лилии Pancratium maritimum, Salvinia natans, Cotula coronopifolia, Galium intracatum, Malcolm graeca bicolor и др. Важными растениями, произрастающими вблизи реки, являются Scabiosa epirota, Moltkia petraea, Petrorhagia obcordata epirota, Lippia nodiflora, Cerastium brachypelatum pindigenum, Scutellaria rupestris adenotricha и Crepis hellenica hellenica. Другими видами являются Colchicum cupanii Colchicum, Silene Silene ungeri, Plumbago europaea, Biarum tenuifolium, Asphodeline lutea, Petasites hybridus, Agrimonia eupatoria, Scabiosa columbaria balcanica и орхидеи Dactylorhiza saccifera, Anacamptis morio, A. pyramidalis, Neotinea tridentata, Ophrys apifera, O. epirotica и O. oestrifera.

Орнитофауна Ахерона от пролива до устья очень богата, хотя и находится под большим давлением незаконной охоты. В устье реки можно встретить много цапель, бакланов, окуней, уток, крачек и многих других болотных птиц. В реке живут фалариды, водяные ястребы, серые цапли, белые цапли, маленькие цапли, водяные ястребы, малая поганка и др. Из хищников здесь обитают орлы-сорокопуты, орлы-скопы, канюки, канюки, змееголовые, шершни, сапсаны, лоси, пустельги, древесные певчие птицы, буйволы, рыси, удоды и совы. Другие птицы, которых можно встретить, — это белые аисты, водоплавающие птицы, ясеневые жаворонки, соловьи, зимородки, ложнохвостые жаворонки, синички, верхушки деревьев, луговые жаворонки, синицы, дятлы, дятлы среднего размера, ткачи, какаду, филей, горные дрозды, каламоцифлоны, молочай, пчелоеды., сороки и т. д.

К амфибиям относятся обыкновенные тритоны, саламандры, обыкновенные жабы, зеленые лягушки, древесные лягушки, озерные лягушки, греческие лягушки и континентальные лягушки. Герпетофауна состоит из болотных черепах, речных черепах, средиземноморских черепах, тбилисских, румелийских ящериц, бычьих гастров, транозавров, валлогустеров, челноков, прудовых змей, древесных черепах, водяных змей, спитфайров, сапитов и гадюк. Среди млекопитающих на высотах живут волки, белки и лесные волки, в то время как почти на вс`м его протяжении водятся выдры, лисы, кабаны, барсуки, хорьки, ласки, древесные волки и зайцы. Часто вблизи устья реки появляются афалины и обыкновенные дельфины.

Ихтиофауна Ахерона включает 14 видов, из которых выделяется эндемик реки Ахерон (Knipowitschia milleri), за которым следуют трёхиглая колюшка (Gasterosteus gymnourus), пресноводный бычок (Economidichthys pygmaeus), лучепёрый карп (Telestes pleurobipunctatus), рыбы-киллиф (Aphanius fasciatus), эпиросские гольяны (Pelasgus Thesproticus), голавли памвотисы (squalius pamvoticus) и редкая ионическая зурна (Valencia Letourneuxi).

Как туда добраться

Лучшей отправной точкой для ваших туров являются деревни Глики и Вувопотамос, которые расположены примерно в середине маршрута, где ущелье реки встречается с равниной. Район находится в 53 км от центра города Превезы, в 320 км. от Салоник и в 410 км. от Афин. Ахерон — одна из самых красивых рек для изучения, и она вам понравится.

Автор перевода: Алексей