Афина

Αθηνά … η αγαπημένη θεά των αρχαίων!

Η Αθηνά ήταν η θεά της σοφίας και της γνώσης και προστάτιδα κάθε ανθρώπινης τέχνης και κάθε ωφέλιμης απασχόλησης. Η γέννησή της περιγράφεται από τον Ησίοδο ως εξής: πρώτη γυναίκα του Δία ήταν η Μήτις η σοφότερη απ’ όλους τους θεούς. Με απόφαση της μοίρας όμως η Μήτις θα γεννούσε πρώτα μια κόρη κι έπειτα ένα γιό ο οποίος θα εκθρόνιζε το Δία. Αυτός για να αποφύγει την εκπλήρωση της προφητείας κατάπιε την γυναίκα του με το παιδί που κυοφορούσε στα σπλάχνα της. Μετά από λίγο όμως άρχισε να βασανίζεται από τρομερούς πονοκεφάλους που του προκαλούσε το βάρος του παιδιού. Ζήτησε λοιπόν από τον Ήφαιστο να ανοίξει το κεφάλι με ένα τσεκούρι για να ελευθερωθεί από το βάρος. Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπόλοιπων θεών που παρευρίσκονταν από το κεφάλι του Δία ξεπετάχθηκε πάνοπλη η Αθηνά πάλλοντας το δόρυ της. Την περίοπτη θέση της ανάμεσα στους θεούς την κατέλαβε μετά τη σημαντική βοήθεια που προσέφερε στο Δία κατά τη Τιτανομαχία καθώς ήταν αυτή που εξολόθρευσε τον αρχηγό τους τον Εγκέλαδο τον οποίο καταπλάκωσε με την Αίτνα.

Ο Δίας την αγαπούσε πολύ και την υπερασπιζόταν απέναντι στους άλλους θεούς ακόμη κι όταν αυτή ήταν αντίθετη με τα σχέδια του ή τραυμάτιζε με το δόρυ της άλλους θεούς όπως έκανε στον Τρωϊκό πόλεμο όπου τραυμάτισε την Αφροδίτη και τον Άρη που ήταν με τη πλευρά των Τρώων. Καθ’ όλη τη διάρκεια του δεκαετούς αυτού πολέμου υπήρξε πολύτιμη σύμβουλος και βοηθός των Ελλήνων. Συνέβαλλε στην ανάπτυξη κάθε πνευματικού και χειρωνακτικού έργου και βοήθησε στην ανακάλυψη χρήσιμων πραγμάτων.

Κατά τους περσικούς πολέμους υπήρξε πολύτιμη βοηθός των Ελλήνων. Λέγεται πως την παραμονή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας έστειλε το ιερό της πουλί τη κουκουβάγια η οποία στάθηκε στον ιστό της ναυαρχίδας του Θεμιστοκλή προαναγγέλοντας έτσι την επερχόμενη νίκη. Για όλους αυτούς τους λόγους οι Έλληνες προς τιμή της ανήγειραν πάρα πολλούς ναούς. Στην ακρόπολη στήθηκε ο Παρθενώνας και ο ναός της Αθηνάς Νίκης. Όσον αφορά την εμφάνισή της, επειδή προήλθε πάνοπλη από το κεφάλι του Δία και συμμετείχε σε ηρωικά κατορθώματα, ήταν πάντοτε με περικεφαλαία, ασπίδα και δόρυ στο δεξί της χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσε ένα κεραυνό. Δίπλα της υπήρχαν πάντοτε τα ιερά της ζώα, η κουκουβάγια, το πονηρό φίδι, και πάνω στην αιγίδα της σαν τρόπαιο το κεφάλι της Μέδουσας. Όταν όμως ήταν προστάτιδα ειρηνικών δραστηριοτήτων απεικονιζόταν ντυμένη με μια αυστηρή ενδυμασία, ενώ στα χέρια αντί για δόρυ κρατούσε ένα εργαλείο και στη περικεφαλαία της αντί για πολεμικό έμβλημα υπήρχε ένας πετεινός που συμβόλιζε το πρωινό ξύπνημα των ανθρώπων για τη καθημερινή τους εργασία.

Στην αρχή λατρευόταν σαν μετεωρολογική θεά που καταπολεμούσε τα στοιχεία της φύσης Ήταν προστάτιδα της κεραμικής τέχνης καθώς αυτή απαιτούσε την ύπαρξη καλοκαιρίας. Με την πάροδο του χρόνου όμως θεωρήθηκε όχι θεά της καλοκαιρίας αλλά της σοφίας, της γνώσης, της νίκης, των γραμμάτων, των τεχνών και της οικογένειας. Ήταν προστάτιδα της πόλης των Αθηνών καθώς είχε νικήσει τον Ποσειδώνα στον αγώνα που διεξάχθηκε μεταξύ τους με έπαθλο τη πόλη. Η Αθηνά όμως εκτός από προτερήματα είχε και ελαττώματα όπως οργή και φθόνο.

Κάποτε μια γυναίκα η Αράχνη ήταν άφθαστη στη τέχνη του κεντήματος. Η θεά που θεωρείτο σπουδαία κεντρίστρα δεν ανεχόταν καμία θνητή να είναι ανώτερή της σε οποιαδήποτε τέχνη κάλεσε την Αράχνη σε διαγωνισμό κεντήματος αλλά ηττήθηκε. Οργισμένη τότε τη χτύπησε και η γυναίκα μόλις κατάλαβε ότι είχε απέναντί της μια θεά από απελπισία θέλησε να αυτοκτονήσει. Η θεά όμως τότε την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε στο γνωστό ζωύφιο που φτιάχνει τον υπέροχο λεπτό ιστό της που είναι όμως άχρηστος στους ανθρώπους.

Η θεά Αθηνά χαρακτηριζόταν από πολλά επιθέτα όπως αμήτωρ γιατί γεννήθηκε χωρίς μητέρα, παλλάδα γιατί έπαλλε το δόρυ της, εργάνη γιατί προστάτευε τις ανθρώπινες εργασίες, γλαυκώπις γιατί είχε γαλάζια αστραφτερά μάτια, άχραντος γιατί ήταν παρθένα, τελχινία γιατί δίδαξε τους ανθρώπους την ναυπηγική, ατθίς γιατί προστάτευε την Αττική και πολλά άλλα.

Ссылка на источник

Афина... любимая богиня древних!

Афина была богиней мудрости и знаний, покровительницей всех человеческих искусств и всех полезных занятий. Её рождение описано Гесиодом следующим образом: первой женой Зевса была Метида, мудрейшая из всех богов. Однако по воле судьбы Метида родит сначала дочь, а затем сына, который свергнет Зевса с престола. Чтобы избежать исполнения пророчества, он проглотил свою жену вместе с ребёнком, которого она носила в своём чреве. Однако через некоторое время его начали мучить ужасные головные боли, вызванные весом ребенка. Поэтому он попросил Гефеста раскроить голову топором, чтобы освободиться от бремени. И тогда перед изумленными глазами других присутствовавших богов из головы Зевса появилась Афина, вооруженная своим копьем. Её видное место среди Богов было занято после важной помощи, которую она оказала Зевсу во время Титаномахии, поскольку именно она уничтожила их лидера Энцелада, которого она сокрушила с помощью вулкана Этны.

Зевс очень любил её и защищал от других богов, даже когда она была против его планов или ранила своим копьем других богов, как она сделала во время Троянской войны, когда она ранила Афродиту и Ареса, которые были на стороне троянцев. На протяжении всей этой десятилетней войны она была ценным советником и адъютантом греков. Это способствовало развитию всякого умственного и физического труда и помогало открывать полезные вещи.

Во время персидских войн она была ценным помощником греков. Говорят, что накануне битвы при Саламине она послала свою священную птицу сову, которая стояла на мачте флагманского корабля Фемистокла, тем самым предвещая грядущую победу. По всем этим причинам греки построили в её честь множество храмов. На Акрополе были возведены Парфенон и храм Афины Ники. Что касается её внешнего вида, то, поскольку она вышла во всеоружии из головы Зевса и участвовала в героических подвигах, она всегда была со шлемом, щитом и копьём в правой руке, а в левой держала молнию. Рядом с ней всегда были её священные животные — сова, хитрая змея, а на её щите, как трофей, висела голова Медузы. Но когда она была покровительницей мирных занятий, её изображали одетой в строгий наряд, при этом в руках вместо копья она держала инструмент, а на шлеме вместо военной эмблемы был петух, символизировавший утреннее пробуждение людей для их ежедневной работы.

Вначале ей поклонялись как метеорологической богине, которая боролась со стихиями природы, она была покровительницей керамического искусства, поскольку оно требовало наличия хорошей погоды. Однако со временем её стали считать не богиней хорошей погоды, а богиней мудрости, знаний, победы, литературы, искусства и семьи. Она была покровительницей города Афин, поскольку победила Посейдона в битве, которая произошла между ними, и получила город в качестве приза. Однако у Афины, помимо достоинств, были и недостатки, такие как гнев и зависть.

Давным-давно женщина Паук была неуязвима в искусстве вышивания. Богиня, которая считалась великой центристкой, не терпела, чтобы какой-либо смертный превосходил её в каком-либо искусстве, пригласив женщину Паук на конкурс вышивки, но потерпела поражение. Разозлившись, она ударила её, и женщина, как только поняла, что перед ней богиня, от отчаяния захотела покончить с собой. Но затем Богиня сжалилась над ней и превратила её в хорошо известного жука, который плетёт свою чудесную тонкую паутину, которая, однако, бесполезна для людей.

Богиню Афину характеризовали многими эпитетами, такими как безмамная, потому что она родилась без матери, кольная, потому что она носила своё копьё, труженица, потому что она защищала человеческие труды, светлоокая, потому что у неё были голубые сверкающие глаза, непорочная, потому что она была девственницей, тельхинийка, потому что она учила людей кораблестроению, аттическая, потому что она защищала Аттику и многие другие.

Автор перевода: Алексей